SAKROİLİAK EKLEM DİSFONKSİYONU

         

 

          Sakroiliak eklem disfonksiyonunda ağrı nerede olur? Sakroiliak eklem disfonksiyonunda genellikle ağrı kalçanın üst kısmında olmak üzere kalçanın altında, uylukta olabilir. Yürürken, koşarken, eğilirken ağrı hissedilir. Sakroiliak eklemin üstü basınca ağrılıdır. Ağrı bazen iki taraflı da olabilmektedir. Bel ağrılarının en sık sebeplerinden birisidir. Hamilelik sırasında salgılanan  hormonlar  doğumu rahatlatmak için eklem ve bağları gevşetir. Bu nedenle hamilelik, sakroiliak eklem disfonksiyonunun en sık nedenlerinden biridir. Dengesiz yürüme, duruş  ve oturuş bozuklukları, bacak eşitsizlikleri, enflamatuar romatoid bozukluklar; özellikle de ankilozan spondilit;  boyun ve sırt ile ilgili sıkıntılar ve dengesizlikler, leğen kemiğinde ki bağların zorlanması; özellikle de asimetrik zorlanmalar; kaslar arasında zaman içinde gelişen dengesizliklere neden olan kontraksiyonlar  ve çevresel  bağların zorlanması da nedenler arasındadır. Bel hareketlerinde kısıtlanmaya neden olur.

​

          Sakroiliak eklem disfonksiyonu teşhisi nasıl konulur? sorusuna gelince; sakroiliak eklem fasya ve sinir bağlantıları, taşıdığı ağırlık ve biyomekanik özellikleri nedeniyle ağrı, fonksiyon bozukluğu ve patolojik problemlere açıktır. Sakroiliak disfonksiyonda eklemde belirgin bir patoloji ya da tutuluş olmadığı için görüntüleme yöntemleri ile saptanamaz. Tanıda ağrının lokalizasyonu ve stres testlerinden en az üçünün pozitif olması yardımcı olur.   Bilgisayarlı tomografi, X-Ray ve Manyetik Rezonans Görüntüleme diğer nedenleri dışlama da yardımcı olur. Sakroiliak ekleme yapılan enjeksiyon ile ağrının kesilmesi de tanıda yardımcı olur.

​

          Sakroiliak Eklem Disfonksiyonu' nun Tedavisi Nasıl Yapılır?

​

          Manuel terapi, sakroiliak eklem disfonksiyonunu güvenli bir şekilde kısa sürede tedavi eder. Eklemin manipülasyonu ile eklem rahatlar, disfonksiyon ortadan kalkar ve eklemin dolaşımının artması ile enflemasyon düzelir. İlaç tedavisi, egzersizler ve konservatif tedaviye cevap vermeyen olgularda cerrahi tedavi değerlendirilebilir.